XXL Duo's

Dropfruitvisjes, maar dan extra grote víssen, worden bij BigBazar aangekocht. Van het alsof-we-het-allang-kennen merk Becky's die zegt "te staan voor unieke variatie in ‘value for money’ zoetwaren & snacks." Naar zij zeggen: "opvallend aantrekkelijk gepresenteerd voor een verrassend vaste lage prijs". Nou wordt het niet helemaal (of eigenlijk: helemaal niet!) duidelijk hoe bovenstaande zak met XXL Duo's "opvallend aantrekkelijk gepresenteerd" is, maar goed.

De droppen zijn bijna 6cm lang, wat eerder L dan XXL is. Ze zijn zacht buigbaar en komen in drie verschillende drop met fruitgom combinaties: 

- GEEL: waarbij de smaak van de milde zoethoutdrop overstemd wordt door behoorlijk fel citroenzuur wat dan schijnbaar naar citrus smaakt, maar stiekem niet echt

- ORANJE: waarbij het fruitgom een aanvankelijk prettig en relatief mildzuur sinaasappelaroma door de mond verspreidt, wat daarna tóch weer te (citroen)zuur wordt. Gelukkig komt dan net de drop- smaak net lekker op gang

- ROOD: de drop is nog steeds prima (tandenplakfactor: 7), maar deze rode fruitgom smaakt naar ondefinieerbaar fabrieksfruit wat niet echt naar fruit smaakt dus maar wel erg zuur is. Stel dat naar aanleiding van de rode kleur een specifieke fruitsoort genoemd zou worden, zou dat een enorme belediging voor dit fruit zijn. En als dan wat oplettender naar de ingrediëntenlijst gekeken wordt, zien we typische dropbestanddelen met verder citroenzuur en kleurstoffen. Aha. Vandaar.

Eindoordeel: 7,0.

Piratos - roulette

Een rolletje drop met Haribo Piratos die vast ook in een grotere uitvoering te koop zijn. Vast, al is het dan ergens anders in Europa dan waar dit rolletje vandaan komt (zijnde een grote supermarkt in Helsinki). De dropjes doen in hun geheel nog het meest denken aan het soort van snoeperijen dat je als kind uit de automaat trok, in de kantine van het plaatselijke zwembad bijvoorbeeld.

De zachte dropjes zijn strak gevormd als ronde medaillons met bovenop een holle uitsparing waar dan weer precies de top van je duim in past. De smaak heeft niks van de zoetsappige nostalgie die de verpakking oproept. Want als echte boefjes blijken deze piraten in de mond onverwacht scherp zout. Die zoute smaak trekt redelijk snel weg, maar dan is het dropje zelf ook al verdwenen. En zo gaat die hele rol er snel doorheen. Kosten: €0,35.

Eindoordeel: 8,0.

Ärrä Pussi

Op het treinstation van Helsinki wordt bij één van de kiosken een zakje gemengde drop gevonden met de intrigerende naam "ärrä pussi", wat dat ook moge betekenen. Er zitten gesuikerde nopjes in, die alle andere dropjes in het zakje onwenselijk maar logischerwijs ook van suiker voorzien. De nopjes hebben de textuur van stevige gelei en smaken, anders dan soortgelijke dropjes van hier, lekker zout naar salmiak.

De meeste suikerkorrels blijven in de schubben van de dropvisjes hangen. Deze visjes zijn véél zachter dan je zou verwachten en ze smaken ook weer zouter dan verwacht. Deze beide dropjes lopen weg met een dikke 8,5.

De Engelse drop staafjes zijn gevuld met pittig salmiakkruim dat volledig maar dan ook vollédig de mogelijk bittere smaak van het omhullende melassedroplaagje overstemd. Verrassend: 8,0.

Die 'tikkels' kennen we wel. Alleen hebben deze de onprettige tex- tuur van korrelige membrillo. De dropknopen zijn hard en kraken als muntdrop. Maar dan met een bitterzoete smaak die eerder bittermuf dan zoet is. Beide: 7,0.

Maar de ware blikvanger in deze mix is de lichtgrijze schedel van dropschuim. Die smaakt overigens aanvankelijk eigenlijk helemaal nergens naar en vult de mond alleen met luchtig schuimsnoep dat langzaam wegsmelt. Na enkele seconden en in de nasmaak zit meer zoet dat bijna dropperig kan worden genoemd. Wat de blik vangt is nog niet de smaakmaker: 6,5.

Liquirizia Radice (zoethoutstokjes)

'Zoethout' is de aanduiding voor korte stukjes van de wortelstok van Glycyrrhiza glabra. Deze bevat glycyrrhizinezuur, een zoet- stof die 30 tot 50 keer zo sterk is als suiker (maar niet schadelijk voor het gebit). Er moet flink op de stukjes gekauwd en gezogen worden om de zoetstof te proeven. Toch werd zoethout in vroeger tijden (vooral door kinderen) gewaardeerd, voordat de moderne snoepindustrie deze markt overnam met veel makkelijker te consumeren producten. Overigens is het glycyrrhizinezuur (in zoethout en drop) dat de bloeddruk verhoogt (en niet zout). In 1731 lukte het de Italiaan Giorgio Amarelli als eerste om het sap uit de zoethoutwortelstok te verwerken als grondstof (blokdrop) voor drop.

De zoethoutstokjes lijken wel miniatuur boomstronkjes. En in het begin is het dan ook net alsof je op een droge tak zit te kauwen. Bij aanhoudend kracht zetten zal een zoethoutstokje op die plek gaan splijten. En vervolgens door inwerking van het speeksel tot een vezelig nat takje verweken. Er komen dan wel wàt flinters vanaf, maar het stokje blijft grotendeels aan elkaar zitten. Tijdens dit proces komt bij vlagen de smaak van zacht, bitterzoet zoethout vrij, met een (geassocieerd) houterige ondertoon. Na een paar minuten is het uitgekauwde stukje smaakloos. De textuur in de mond is gek, zeker voor hen die dit niet gewend zijn. Mensen die willen stoppen met roken, of geen polyolen (en dus geen suiker- vrije kauwgom) willen nuttigen, gebruiken stukjes zoethout. Het kapot kauwen van de stokjes is dan ook zeker een bezigheid. En de smaak is een beetje vreemd, maar op zich wel lekker.

Eindoordeel: 7,5.

Heksenkrijt

Wat hebben heksen met krijtjes te maken? Niks. Maar je zou er een heel verhaal bij kunnen verzinnen, zoals (Tom's) Heksehyl voor zijn nieuwe 'heksenkrijtjes' deed. Iets in de trant van: "witte wieven schrijven met krijtjes op borden". Ja, en? Dat slaat feitelijk nergens op. Waarom dan niet een beetje metacommunictief dat 'heksen en krijtjes niks met elkaar te maken hadden, totdat er heksenkrijtjes waren'.. Want met deze nieuwe dropjes hebben we verder wel iets héél interessants in handen: de bekende (school)krijtjes, maar dan zonder pepermunt. En in plaats daarvan een zoet en zout tegelijk pittig salmiak, met een verrukkelijke en indringende nasmaak. De bitterzoete melassedrop die de vulling van salmiakkruim omhuld, is subtiel genoeg om een prettige gelaagdheid in smaken te geven. Waardoor zoet, bitter en zout elkaar even afwisselen voordat de smaakstrijd glansrijk wordt gewonnen door salmiak.. Dit dropje overtreft bijkans de originele klassieker en dan lachen heksen die het laatst lachen, toch het best.

Eindoordeel: 8,5.

Finse drøpstøkies

Meenk is bezig met een opmars. In het schap van de occasionele supermarkt althans. Bij de Jumbo bijvoorbeeld is een toenemend assortiment van "Natuurlijk Meenk Est. 1900" te vinden, naast de zakjes en potjes van Kindly's. Beide merken geven trouwens net zo weinig aanprijzende tekst op hun verpakkingen: de ingrediënten- lijst, de voedingswaarde en een nikszeggende oneliner als "koel en droog bewaren". Ja, dûh. Vanuit de verte lijken deze drøpstøckies wel wat op gehaktballetjes. Maar het is toch echt salmiakdrop.. Of liever: salmiakhómpen. Dat is óók weer een beetje gek; aangezien ze luisteren naar een naam met een verkleining (-ies; als in -jes). En is het nou drop'stukjes' of drop'stókjes' in het fictief Fins dat Meenk verzonnen heeft?! 

De bruine hompen zijn gesuikerd en zacht (tandenplakfactor: 6). Elk dropje is samengesteld uit een kern van salmiakkruim in een omhulling van licorice. Deze zwarte melassedrop schemert hier en daar door de bruine salmiaksuikercoating heen, die bij bijten van het dropje afkraakt. Bij sabbelen komt de volle smaak van suiker met een wel heel licht salmiakje erdoorheen. Door al dit zoet is het bittere van melasse niet zo opzichtig aanwezig, en in combinatie vullen ze elkaar eigenlijk best goed aan. De vulling is ook al weer vooral zoet. In de nasmaak een wel erg subtiel salmiakaccent, wat dit tot net iets meer dan een gewoon snoepje maakt, al liggen de Finse drøpstøkies in de categorie 'drop' tegen de ondergrens aan.

Eindoordeel: 7,5.

Engelse dropijsjes: Driekleurenpin

Aldi brengt succesvol snoepijsjes in het vriesvak, waaronder deze kleurige 'Engelse dropijsjes'. Drie verschillende uitvoeringen van de dropklassieker in een stijlvolle doos, met van elke soort twee. De staven snoepijs op een stokje zijn precies wat je verwacht van een dropje dat een ijsje werd, inclusief het onmiskenbare uiterlijk van Engelse drop.

De 'driekleurenpin' is een ronde staaf smeuïg smeltend roomijs op een stokje. De onderste lichtgele laag heeft de fijne smaak van best wel goede vanille. Het oranje smaakt fruitig naar sinaasappel... en naar vanille. Want de oranje laag blijkt slechts de omhulling van een vanille-roomijs kern. Voor de top-droplaag geldt hetzelfde. Dat is jammer want het zwakt die verrukkelijke salmiaksmaak af die we ook kennen van andere Aldi ijsjes (zoals de dropkern in de kokospin). Het is allemaal net iets te 'gewoon vanille-ijsje' met twee kortdurende smaakjes erdoor.

Eindoordeel: 8,0.

Juju Double

Zij die wel eens in een natuurvoedingswinkel zijn,  kennen Panda waarschijnlijk van dit soort pandabeertjes. Dropjes die bitterzoet smaken naar veel te veel melasse en vooral leuk zijn door hun sil- houet. Maar wie in Finland is geweest, weet dat hetzelfde Panda elders een interessanter assortiment voert, met bijvoorbeeld deze 'juju double'. (bijna) Dezelfde pandabeertjes, maar dan zonder die bittere licorice en in aparte smaakcombinaties: framboos-sereh, peer-drop, appel-limoen, framboos-drop en sinaasappel-drop.

De dropjes zijn lekker zacht en elastisch, met de beet van stevige gelatinepudding (tandenplakfactor: 6). Suiker is het eerste wat (logischerwijs) geproefd wordt. Het snoepgedeelte geeft een fruitig zure smaak af, de rest smaakt naar zoethouterige drop. Door de textuur en de suikerzoetheid zijn de 'jujuutjes' net fruitsnoepjes met een lichte dropsmaak. Of 'net'; dat is precies wat ze zijn. Die volwassen smaakcombinaties komen minder goed uit de verf.

Eindoordeel: 7,0.

Maku Laku Happy Mix

Jemig, deze dropjes geven bijna licht in het donker! Schijnbaar is fluor weer helemaal terug (als het ooit al weg is geweest). Maku Laku maakt "originele Finse drop" die net als Britse licorice met onder andere melasse is gemaakt. Vergelijkbare drop ook, maar de variant uit Finland heeft een veel subtieler bitterzoete smaak waarbij het bitter niet zo naar overheersend is. En in combinatie met het kleurrijke snoep (op basis van plantaardig vet) is 'bitter' hier slechts een voetnoot op het palet van zoet. Feitelijk zijn dit Finse Engelse dropjes, maar dan anders.

Eindoordeel: 7,0.

Faam drop - zacht zoet

Faam behaalde roem met pepermunt en droprol. Of met louter deze zachtzoete drop eveneens vermaardheid zou zijn vergaard, valt te bezien. De zwarte dropnoppen met reliëfopdruk van drie verschillende hemellichamen (zon, maan, sterren), zijn eerder taai dan zacht en eerder bitter dan zoet. Misschien als de hoeveelheid melasse flink naar beneden wordt bijgeschroefd, dat deze dropjes met de smaak van dertien-in-een-dozijn budget 'zachtzoete' drop (die nooit écht zacht en zoet is, trouwens) binnen hun genre in de classificering stijgen.

Eindoordeel: 6,0.

Het verzorgende, frisse keelsnoepje

(antaflu)

Holland Foodz

Holland Foodz is de grootste producent van oud-Hollands snoep in Nederland. Te Oosterhout begon de familie Geerts in 1894 met de fabrikage van Oosterhoutse Kaneelstokken en Zuurstokken. In 1978 nam Rens Joosen het bedrijf over van de familie Geerts, die later tevens de oud-Hollandse snoepfabriek Wolfgang uit Tilburg en Willem Stuvé uit Haarlem overnam. Rens Joosen Suikerwerken werd enkele jaren geleden door Holland Foodz gekocht.

Holland Foodz zegt op ambachtelijke manier snoepgoed te maken. In het assortiment diverse kermiswaardige producten als nougat, kaneel-en zuurstokken, wijnballen en drophompen. En de meeste hiervan worden naar authentiek recept vervaardigd anno eind 19e eeuw. "Zzoet van Toen".

Voor vragen of suggesties

kunt u contact opnemen met Holland Foodz B.V.
ter attentie van de klantenservice:

Karolusstraat 20
4903RJ Oosterhout NB
Tel. 0162 45 33 61
Fax. 0162 43 41 16

info@hollandfoodz.com

Zachte Zeeland Zoute Drop

Het lijkt wel alsof iemand zelf dropjes in een cellofaanzakje heeft gedaan. De sticker op de voorkant kan bijna niet anders dan thuis geprint zijn. En nog los van de naam (wat ís eigenlijk de naam?); de dropjes zelf komen zo bekend voor. Wat zijn dit voor dropjes?!? Op de achterkant staat "K.Geense te Goes" met een yahoo emailadres. Een kleine speurtocht op internet maakt duidelijk dat K.Geense is gezeteld in Amsterdam (Poggenbeekstraat 18hs). Raar.

Aan de dropjes zelf is weinig raar. Het zijn zacht indrukbare, mat- zwarte dropjes in drie verschillende vormen met sierlijke krullen bovenop. Tussen de kiezen bieden ze subtiel weerstand (bij stevig inbijten geldt een tandenplakfactor 8). De eerste paar tellen is de illusie van zoete drop gewekt, maar daarna blijkt de mild zoute smaak. Dit mondvullende zoute aroma is noch salmiak noch zee. Wel erg lekker, óók voor zoetedropliefhebbers. Maar waar kennen we deze dropjes toch van? (update 20-10-2014: dit zijn dezelfde zachte dropjes als deze van het AH budget huismerk)

Eindoordeel: 8,0.

Tyrkisk Peber Original

Dit zakje van Fazer, in een schitterende kleur koningsblauw, bevat de enige echte, originele 'Turkse peper'. Anno 1976; toen ene Per Fjelsten van salmiakzout en zwarte peper een nieuw pittig snoepje maakte. De rest is een succesverhaal, met name in Scandinavië (waar ze bijvoorbeeld ook 'tyrkisk peber ijs' verkopen). Deze klas- sieker krijgt van de maker drie vlammetjes, die op de achterkant van de verpakking verklaard worden als 'hottest'. "Too HOT to handle"? Nee, dat niet. Het is geen chilipeper, wat dat betreft. De harde karamels zijn perfect om op te zuigen en smaken eigenlijk lekker zoet. Maar als je ze doorbijt (krak), komt de poederkern van pittig salmiakzout vrij. Dat geeft een prettig contrasterend zoute smaak. En dan begint het meer en meer te branden.. Heter dan verwacht, dat wel. Langzaam ebt dat weg. En na enkele minuten kan tegen het gehemelte nog altijd salmiak worden geproefd. Heel bijzonder.

Eindoordeel: 9,0.

 

In een open zakje zullen de snoepjes water uit de lucht absorberen en al na een paar dagen aan elkaar plakken; hygroscopisch noemt men dat.

Dropfudge

Fudge. Hoe lekker is dat! Zacht en romig, gemaakt van suiker, bo- ter en melk. Fudge is geen toffee; en fudge is zéker geen drop. Tot nu dan, want Elvee (die al gekend is van deze honingnoppen) komt met dropfudge: half karamel, half zoethout. Zo'n zakje kost 'n paar duiten, maar heb je dan ook wat?

De blokken zijn niet perfect recht. De ene helft is lichtbruin met de smaak van karamel. De andere helft is matzwart. Met schrapende tanden (of een mesje) zijn de beide delen relatief makkelijk van elkaar te scheiden. De zoethoutfudge heeft een rijker aroma en in de suikerzoete nasmaak komt zoethout tot vol wasdom. Hoewel het spul plakkerig lijkt, is dat geenszins het geval omdat het in de mond wegsmelt (tandenplakfactor: 6). Daarom is de fudge rijker van smaak als je sabbelt. Mocht je je kunnen beheersen. Proeft als een luxe traktatie. Alleen jammer dat die heerlijke botersmaak komt van plantaardig vet met toegevoegd boteraroma.

Eindoordeel: 8,0.

Drop Menthol Ballen

Klene timmert lekker aan de weg met een (steeds) uitgebreid(er) assortiment suikervrije drop. Nieuwe variant in dit gamma zijn deze 'Drop Menthol Ballen', die geheel volgens de heersende trend vervaardigd zijn "met zoetstoffen uit stevia". In één zakje zit nog geen ons snoep-goed, maar de zeventig gram die je koopt bestaat wel uit veel ballen. Omdat het feitelijk dropmenthol balletjes zijn, met een geringe afmeting. Elk balletje is individueel verpakt in een doorzichtig folie waarin de kleurschakeringen uit de verpakking terug komen.

Het zijn harde snoepjes van schijnbare karamel. Maar dat kan niet, want er zit geen suiker in. Polyolenkaramel dan, met een vulstof van polydextrose. Deze 'karamel', die fijn tussen de kiezen kapot schilfert (tandenplakfactor: 8) is qua smaak niet te onderscheiden van een suikerwél versie. Deze bal is er eigenlijk echt één om op te sabbelen, maar wel bij de les blijven want één verkeerde beweging en het kleine ding schiet in het verkeerde keelgat. De mentholgeur die bij het openen van de verpakking al ruimschoots vrijkwam, zet zich na de mond al snel vast in neus en keel. En na doorbijten van de DropMentholBal blijkt de kern nog veel meer explosieve fris- heid te bevatten, waarmee het evenwicht definitief doorslaat van drop in de richting van menthol. "Adembenemend lekker" noemt Klene dat, maar het is eerder ademteruggevend. Mocht deze ver- stopt zijn.

Eindoordeel: 7,5.

La Dolce Vita!