woensdag 20 mei 2009

Dropkabels

Op de één of andere manier wordt voor een artikel met het EKO-keurmerk nooit dezelfde moeite genomen in design-en marketing- technisch opzicht, als voor een soortgelijk-minder-eko-produkt. Hoe komt 'eko' dan ooit van zijn geitenwollensokkenimago af. Of- tewel: wanneer gaan milieubewuste fabrikanten eens lékkere drop maken, in plaats van die eeuwige melasse-staafjes (die bitter sma- ken, lees: vies!)?? De naam CandyTree voor een snoeplijn is dan nog best grappig gevonden, maar het bijbehorende logo oogt bij- zonder knullig. Bovendien wordt op de site duidelijk dat voor drop zoet én drop zout én drop glutenvrij dezelfde kabels, veters, stukjes en slierten uit de kast zijn getrokken. Wederom: weinig inventief.
Op zich zien de glimmendzwarte dropkabels er nog best mooi uit. Maar ze smaken precies zoals verwacht: bitter. Misschien nèt iets beter dan de massieve dropstaafjes uit een zak met Engelse drop, omdat er een heel héél klein zoetje na het bitter komt; maar niet véél beter. Tandenplakfactor: 4.
Eindoordeel: 6,0.

1 opmerking:

  1. Ik vind ze juist heerlijk, ik houd dus kennelijk van bittere drop. Ook vroeger al, toen waren de massieve droostaafjes in de Engelse drop m'n favoriet, gevolgd door de roze en blauwe gummies.

    BeantwoordenVerwijderen